RAMAZAN BAYRAMINIZ KUTLU, EL ÖPENLERİNİZ ÇOK OLSUN

Merhaba sevgili okurlar...

Ramazan bayramınız mübarek ve kutlu olsun. Tuttuğunuz oruçlar, eda ettiğiniz ibadetler hayırlara vesile ve kabul olsun...

Bir aylık Ramazan orucunun ardından eriştiğimiz bu bayram, bir nevi Rabbimizden bir hediye gibi bizlere. Oruç tutarak sadece aç kalmakla değil, nefsimizin terbiyesiyle de yakından ilişki içindeydik ve bugün bu sabrın mükafatını aldık inşallah. 

Çocukluğumdan beri bende oluşan şu düşünce hiç değişmiyor; "Kulum, sen benim rızamı kazanmak için nefsinle mücadele ettin, açlık susuzluk yaşadın, orucun hürmetine diline sözüne gözüne sınır koydun sabır gösterdin. Bu sürecin sonunda da bu bayramı hak ettin." 

Allah bayramı bizlere hediye etmiş gibi bir hissiyat oluşur bende, çok başka bir sevinç huzur ve mutluluk  dolar gönlüme.

Bayramlar, köyümde gerçekleşen bayram namazı bitiminde yapılan bayramlaşma geleneğiyle özdeşleşmiştir benliğimde. Sonradan öğrendim ki bu gelenek çok eskiye dayanıyormuş. Anadoluya giren ilk manav türklerinden bizlere kalan bir mirasmış meğer. Çocukluğumda babam "biz manavız" derdi ben de sanırdım ki benim dedelerim manavcılık işiyle uğraşıyorlar tabi ki gerçeği büyüdükçe öğrendim. Köyüm Bolu'nun Ağaççılar köyü. Bayram sabahı evin erkekleri 7'den 70'e koşar camiye bayram namazlarını eda etmeye. Namazın ardından caminin kapısı kapatılır herkes içerideyken ve büyükten küçüğe doğru halka oluşturulur sonrasında cemaatin en küçüğü başlar bayramlaşmaya arkasından peşi sıra diğer küçükler sırayla o halkanın içindeki herkesin bayramını kutlarlar. Eller öpülür bahşişler verilir güzel temenniler eşliğinde. En son cemaatin en büyüğünün bayramını oradaki herkes kutlamış olur ve bayramlaşma töreni biter. Bu cemaati oluşturan o köyün insanlarının içinde elbette ki birbirine küs olanlar var, yıllardır konuşmayan insanlar var. Ama o 10-15 dakikalık zaman diliminde bütün küslükler unutulur, herkesin içi sevinç mutluluk dolar. Bazı küslükler orada biter. Yeni dostluklar da başlar. Bazı küslükler de malesef bayramlaşmanın ardından kapı açıldıktan sonra da sürmeye devam eder. Herkes kaldığı yerden devam eder hayatına. 

Devamında mezarlık ziyareti yapılır sonra herkes evlerine dağılır evin içinde yaşanır bayramlaşma seramonisi. O atmosfer, o maneviyat hissi iliklerine kadar işler insanın. Bu yüzden ben en çok köyde geçirilen bayram sabahlarını çok seviyorum. 

Keşke bütün kavgalar dövüşler bayram sabahında olduğu gibi yok olup gitse diye hayıflanırım bazen. 

Olmayacak türden değil aslında bu isteğim ama insanoğlu dünyanın hırsına kapılıp gidiyor. Kime kalıyor ki dünya ve nereye kadar ne kadar kavga edebiliriz? Gün gelecek son noktayı koyacak mevla. Önemli olan arkanda hoş bir seda bırakabilmek. 

Ben yine de temennimi dile getireyim belki okuyan 3 - 5 kişinin yüreğinin yumuşamasına vesile olabilirim. 

Bütün kavgaların bittiği, savaşın yok olduğu nice bayramlara erişmek duası ve temennisiyle Ramazan bayramınızı tekrar en içten dileklerimle kutluyorum. 

Umut, huzur, mutluluk dolu yarınlara inşallah...