Çilingir Şevket Amca: Göynüğün Gönül Kapısını Açan Adam

“Onun dünyasına aşina olmayanlar,rüya göremediği için üzülen bu oyunbaz çocuğun aslında alacalı düşler kadar renkli bir alemde yaşadığını nerden bileceklerdi” alacalı düşler sahnemde Çilingir Şevket Amcayı görür gibi oldum!
Memduh Esendal ünlü hikayesinde şöyle diyordu: Fakir ihtiyar, şüphesiz, sanatının âşığıydı. “Filan usta gitti, bu sanatı da götürdü.” diyecekler diye, bu dükkânı bekliyordu. Onun gözünde filan şey filan şekilde yapılır, başka türlüsü sanata saygısızlık olurdu. Bunu yıllarca, belki asırlarca ustalar böyle yapmışlar; öyle ya, onun arkasında bu yolda gelmiş geçmiş ustalar, pirler vardı. Dükkânlarını Allah’a ibadet eder gibi açıp kapamışlardı. Sanat, onlara sunulmuş bir kerametti. Evet, bu adam para âşıklısı değildi. O, ustalarının postunda oturur bir sanat halifesiydi. O nasıl derse desin uğraştığı sanatın kendisine emanet olduğunu söyleyen üstatları vardı. Sanatta söz sahibi olmayan bir adamın, parayla, onu değiştirmeye ne hakkı vardı!..
Bu hikayede geçen çilingirlerden biriydi belki ama biraz farklıydı kim bilir belki gönül çilingiriydi Şevket amca, Göynüğümüzün gülen yüzüydü.
Çilingir Şevket namıyla tanınan 2022 yılında Aralık ayında bir cuma günü 92 yaşında aramızdan ayrılan Şevket Erdem amcamız sabah ezanını okumaya hazırlanan müezzinler ellerini kulaklarına götürmeye başladıklarında alırdı yerini çoktan Gazi Süleyman Paşa Camii bahçesinde. Göynüğe gelen ziyaretçileri alır getirir gönül dünyasının kapılarını açardı ardına kadar ve anlatırdı onlara Akşemsettin Hazretlerini ve Göynüğün manevi dünyasını…
Dille anlatılacak bişey değil bu aslında derdi gelenleri sanki kendi evine hususi ziyarete gelmişler gibi ağırlamaya çalışırdı misafirperver bir insandı.
Adını ilk kez Rahmetli babamdan duymuştum; bir imtihanda olduğunu söylermiş hep!
Anacığına bakmaya çalışırmış elinden geldiğince, bir gün Göynük otobüsüyle İstanbul’a gidecekken ben çok dua ettim hastanedeki yeğenin Necip için iyileşecek demiş ,öyle uğurlamış içten, yürekten gelen bir yarenliği varmış belli ki.
Son zamanlarını yaşadığından mı bilinmez; Allah verdiği emaneti kirlettirmesin tertemiz teslim etmek nasip etsin ,melekten üstün yaratmış Mevlam bizi derdi Anadolu İslam anlayışının güzel renklerinden temsilcilerinden biriydi bizim gözümüzde.
Emanet edilen canı öylesine kıymetli bulurdu ki düşünürdü sürekli ben neyim, ne yapıyorum,nereye gideceğim bu düşünmekte ibadet yerine geçer geçmez mi hiç ? 
diye sorardı kendi kendine…

Korkuyorum diyordu bazen; yaşananları görünce bağırmak geliyor içimden, biz beş parmağız birleşirsek yumruk oluruz birlik ve beraberliğe dikkat çekerdi müslümanız be tek yumruk olmalı içim yanık derdi ziyaretine gelenlere…
Kul kula sebep arayacağız diyordu yüzünde güller açarak tebessüm ederdi karşısındakine gönül çilingiri.
Çilingir Şevket amca manevi varlıklarının yanında ayrıca bol bol not defteri ve ziyaretçi defterine sahipti, 
çilingirci Şevket’i sadece Göynüklülerin değil, Türkiye’nin tanıdığını da öğrendik bazı vesilelerle. İki binli yıllarda bir kişi resmini çekmiş. Kendisini ziyarete gelen dönemin PTT  Genel Müdürü de, resim hoşuna gidince telefon kartında o resmi kullanmak istemiş. Şevket Bey de buna izin verince; ortaya Fransız yazar Rochefoucauld’un
“İhtiyarlık, gençliğin bütün zevklerini ölüm tehdidiyle yasak eden bir zorbadır” sözünün yer aldığı telefon kartı çıkmış.
Uzunca bir süre bu telefon kartlarını kullandık millet olarak ne mutlu bize ki böyle güzel kalpli iyi yürekli, gülen yüzüyle herkese örnek olabilecek, miras kalabilecek bir değer gelip geçti aramızdan mekânın cennet olsun güzel yürekli,Allah dostu Şevket amcam…