Göynük elimizden gidiyor mu?

Son zamanlarda Göynük’te olan bitene bakınca içim sıkışıyor. Eskiden ilçemizin canlılığıyla, kendi ayakları üstünde durmasıyla övünürdük. Şimdi ise el birliğiyle Göynük’ü küçültüyoruz gibi geliyor bana. Sadece ben mi böyle hissediyorum, yoksa siz de bu gidişattan rahatsız mısınız? Önce askerlik şubesi gitti. “Aman, önemli değil, nasılsa senede bir işimiz düşüyor,” dedik. Sonra Türk Telekom şubesi taşındı. Telefon, internet işi için Bolu yollarına düştük. O da yetmedi, ilçe devlet hastanemiz neredeyse tabela hastanesine döndü. “Bir serum taktırmak için bile Bolu’ya gitmek gerekiyor” diyenlerin sayısı arttı. Şimdi de ilçe Malmüdürlüğü Mudurnu’ya bağlanıyormuş. E biz ne yapacağız? Resmi işler için Mudurnu’ya mı taşınacağız?Her geçen gün elimizden bir şey alınıyor. Bu küçülme, yavaş yavaş beldeye dönüşmek anlamına gelmiyor mu? Düşünsenize, bu gidişle yakında resmi olarak “beldeliyiz” dersek şaşırmayacağız. Nereye gidiyoruz, Göynük? Hadi samimi olalım, hepimiz bunun farkındayız ama sessiz kalıyoruz. Şu soruyu kendimize soralım: Bu duruma neden tepki göstermiyoruz? Göynük’e sahip çıkmak sadece belediyenin ya da siyasilerin işi değil. Bu bizim işimiz! Çünkü bu şehirde doğduk, bu topraklarda büyüdük. Babalarımız, dedelerimiz burada ekmek kavgası verdi. Bizler de evlatlarımız için geleceğe dair bir şeyler bırakmak zorundayız. Beni en çok üzen şey, bu güzel ilçenin her geçen gün biraz daha geriye gitmesi. Bizim Göynük bir zamanlar Bolu’nun incisi olarak anılırdı. Şimdi bir resmi işlem için bile başka bir yere gitmek zorundayız. Oysa Göynük kendi tarihine, kültürüne, insanına sahip çıkan bir yer olmalı. Çünkü bu şehir, sıradan bir yer değil. Tarihi dokusuyla, eşsiz mimarisiyle, Osmanlı’dan miras kalan zenginliğiyle bu toprakların gözbebeği. Peki, ne yapabiliriz?
Öncelikle susmayı bırakmalıyız. Göynük’ün sesi olmalıyız. Küçülmeye değil, büyümeye ihtiyacımız var. Biz istersek bunu başarabiliriz. Bakın, birlikte hareket ettiğimizde neleri başardığımızı hepimiz biliyoruz. Sesimizi duyuralım, bu güzel ilçenin hak ettiği değeri alması için mücadele edelim. Göynük’ün küçülmesine izin vermeyelim. Göynük bizim memleketimiz. Sahip çıkarsak yaşayacak, yaşatacağız. Aksi halde, bir gün çocuklarımız bu güzel topraklardan uzaklaşıp başka yerlere kök salmak zorunda kalacak. Ve biz sadece seyirci kalmış olacağız. Bu toprakları seviyoruz, değil mi? O zaman haydi, hep birlikte bir şeyler yapalım. Göynük’ü eski ihtişamına kavuşturalım.

Saygılarımla...