Kadın Olmak: Çiçek Değil, Eşitlik İstemek

Bugün 8 Mart… Dünya Kadınlar Günü. Sabah bir bakıyorsun, herkes mesaj atıyor: “Kadınlar başımızın tacıdır, kutsaldır, çiçektir” falan… Çiçekler dağıtılıyor, sosyal medyada süslü sözler paylaşılıyor. Güzel, ama yetmez! Çünkü mesele çiçek almak, iki güzel laf duymak değil. Kadınlar çiçek olmak istemiyor, haklarını istiyor!

Bizim Göynük’te de kadın olmak kolay değildir. Küçük yer malum… Kadının nasıl giyineceğinden, kaçta eve döneceğine kadar her şeye laf eden olur. Genç kızsan “Aman dikkat et, adını çıkarmasınlar” diye uyarırlar. Evliysen, “Evinin kadını ol, kocana hizmet et” denir. Çalışmak istesen “Eşin izin veriyor mu?” diye sorulur. Yani kadın olmak, sürekli birilerinin gözü önünde yaşamak gibi bir şey.

Ama bir de gerçek var: Göynük’ü Göynük yapan kadınlardır. Sabah erkenden kalkıp tandırda ekmeğini pişiren de, tarlada çalışan da, pazarda tezgâh açan da, çoluğunu çocuğunu büyütüp ayakta duran da kadınlardır. Sadece evde değil, dükkânında çalışan, işinde emeğini ortaya koyan kadınlar var bu memlekette. Ama çoğu zaman hak ettikleri değeri görüyorlar mı? İşte orası biraz muamma…

O yüzden 8 Mart, bir kutlama günü değil, hatırlama ve farkına varma günü. Kadınların sesinin gerçekten duyulması gereken gün. Mesela, bir kadının fikrini gerçekten önemsiyor muyuz? Çalışma hayatında eşit fırsatlar veriyor muyuz? Ya da en basiti, bir kadın akşam eve dönerken korkmadan yürüyebiliyor mu? İşte bunları konuşmadığımız sürece, 8 Mart’ın anlamı eksik kalıyor.

Bugün, Göynük’teki kadınları bir günlüğüne hatırlamak yerine, her gün hak ettikleri değeri vermeye başlasak daha iyi olmaz mı? Çiçek almak yerine, onların işini kolaylaştıracak bir şey yapsak mesela… Evde, işte, sokakta, her yerde kadınları gerçekten desteklesek?

Kadınlar çiçek değil, güçlü, emek veren, üreten insanlar. Ve unutmayalım, kadınların güçlü olduğu bir memleket, her zaman daha güzel bir yer olur. Göynük de öyle…

8 Mart Dünya Kadınlar Günü kutlu olsun... 

Sevgilerimle...